Ζορίζεται να θυμηθεί, αλλά τελικά τα καταφέρνει: «Ευνουχισμό!»
Ταράζεται ο γιατρός, δεν του τυχαίνουν βέβαια και κάθε μέρα τέτοιες προτάσεις.
«Αγαπητέ μου, είστε στα καλά σας; Αυτό το πράγμα είναι μια μεγάλη απόφαση που θα αλλάξει ριζικά τη ζωή σας. Το έχετε σκεφτεί καλά;. Για ξανασκεφτείτε το λίγο»
«Το έχω σκεφτεί εδώ και καιρό, το έχω αποφασίσει και τίποτα δεν μπορεί ν’ αλλάξει την απόφαση μου. Κάντε μου την χάρη και κάντε μου την εγχείριση γιατί θ’ αναγκαστώ να πάω σε άλλο γιατρό να μου την κάνει»
Ο γιατρός τι να κάνει κι αυτός.Μπρος στη μεγάλη πίεση, τελικά υποχωρεί και κάνει τον ευνουχισμό.
Μετά από δυο μέρες ο εγχειρισμένος βολτάρει με τις πιτζάμες σιγά-σιγά στο lobby της κλινικής και βλέπει εκεί έναν άλλο ασθενή, που φαίνεται να ‘χει κάνει κάτι παρόμοιο γιατί περπατάει κι αυτός με τον ίδιο «αστείο» τρόπο.
«Έχετε κάνει κι εσείς ευνουχισμό;» τον ρωτάει.
Ο άλλος τον κοιτάει παραξενεμένος, σχεδόν δεν πιστεύει στ’ αφτιά του.
«Όχι, «του απαντάει και εξακολουθεί να τον κοιτάει παράξενα.» Εγώ έκανα περιτομή.»
Ο δικός μας, με το άκουσμα της λέξης, πετάγεται επάνω σαν ελατήριο, κοκκινίζει, ιδρώνει, νομίζεις ότι και τ’ αφτιά του ακόμη βγάζουν ατμούς.
«Όχι ρε γαμώ την αμνησία μου!!!!», φωνάζει, «Τελικά άλλη ήταν η λέξη!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου